وقتی نگاهت غمگین است قطره های پشت شیشه هم بغض می کنند…………نگاهت بی آواز است حتی باران هم شوقی برای بارش ندارد……..وقتی لبخندت ماتمکده ی چشم های بارانی ات می شود چکاوک حتی در باران هم می میرد……………وقتی نگاه زیبایت بی باران است دیگر آمدن بهار هم بهانه ای می شود برای فصل ها…………مگر میشود غریب باران غم نگاهت را تحمل کند و آن را به تنهایی به دوش بکشد؟ وقتی صدای نگاهت دیگر مرا صدا نمی کند………..دیگر هیچ بهانه ای برای لبخند نگاه من نیست………………بگذار حداقل غم غمگینی نگاه تو را به دوش باران بکشم……….می دانم نمی خواهی ولی بگذار سهیم غمگینی نگاهت باشم……………صدای نگاهم که برای غم چشمانت می گرید پیشکش نداشتن من در دل بی انتهایت…………….
بعد از مرگم مرا در دورترین غروب خاطراتت هم نخواهی دید...
منی را که هر نفس با یادت اندیشیدم
و هر لحظه بی آنکه تو بدانی
برایت آرزوی بهترین ها را کردم...
بعد از مرگم نامم را در ذهنت تداعی نخواهی کرد..
نامی که برایت بیگانه بود اما در کنارت بود...
بی آنکه خود خواهان آن باشی...
بعد از مرگم چشمانم را روی کاغذ نخواهی کشید...
چشمانی که همواره به خاطر غم ها و شادی هایت بارانی بود و می درخشید
هنگام دیدن چشمانت....
بعد از مرگم گرمای دستانم را حس نخواهی کرد..
دستانی که روز وشب رو به آسمان برای لبخندت دعا می کردند...
بعد از مرگم صدایم را نخواهی شنید....
از من خواستی که برایت بنویسم ...........
اما نگفتی چگونه............
آخر چگونه بنویسم صدای خواهش دلم را؟؟؟
مگر نمی شنوی فریادش را؟؟؟؟؟
چگونه بگویم که چقدر دوستت دارم؟؟؟؟؟
هر چه می گردم اندازه ای برای نشان دادن نیازم به تو نمی یابم
خسته ام...........
در این دیاری که هیچ کس حرمت اشکها را نمی داند
چه جای ماندن است.........
خسته ام خسته...........
در این دیاری که هیچ کس رنگ نگاه را نمی شناسد
چه جای نظاره کردن است........؟؟؟؟
در این غروب عقیم که با هیچ طلوعش امید نیست
چه جای انتظار است؟؟؟؟؟
نمی دانم صدای مرگ می اید............
و باید رفت
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: